The Great Gatsby

تمام دیشب داشتم خواب این فیلم رو می دیدم. من آدم تاثیرپذیری ام. ازونا که وقتی یه فیلم ببینم که از قضا غمگین هم باشه تا دوهفته آینده مدام یادش میفتم و ناراحت میشم یا اگه ترسناک باشه تا دوهفته کارم میشه به صورت ناخودآگاه چک کردن جای جایِ خونه برای اطمینان از نبود قاتلی چیزی! درد و دل دوستامم بدجور روم تاثیر میذاره، با مشکلتاتشون غصه میخورم با شادیاشون حتی شاید بیشتر از خودشون شاد میشم و... شایدم برای همینه که خیلی از دوستام میان پیش من برای درد و دلاشون. دروغه اگه بگم از دستشون عصبانی نمیشم، بعضی وقتا واقعا اعصابم بهم میریزه از این که تمام ناراحتیا و مشکلاتشونو برای من میارن بعد اونوقت باعث میشن که تا چند وقت حالم خوب نباشه، ولی باز تهِ دلم خوشحال میشم ازین که بهم اونقدر اعتماد دارن که برام حرف بزنن شاید یکی از دلایلی که اینجا رو درست کردم این باشه که دیگه به کسی برای درد و دل اعتماد ندارم. نمیدونم، تا حالا بهش فکر نکردم!
خلاصه که این فیلمو از دست ندین. درسته که تمام دیشب خوابشو دیدم، درسته که توی خواب برای گتسبی غصه خوردم، از دیزی متنفر شدم، نیک رو سرزنش کردم اما، در کنار همه ی این احساسات از این فیلم خیلی لذت بردم. آخه کم پیش میاد که من از فیلم غمگینی خوشم بیاد!
 

                 

 
پ.ن: همچنان منتظر نتایجم